سینا سرلک اعلام کرد : جایزه من‌را به شجریان دادند
جشن دنیای تصویر از سال ۱۳۷۶ راه اندازی شد . این جشن و پای کوبی بهترین‌های حوزه سینما و شایسته ترین مجموعه‌های داستانی تلویزیون و شبکه نمایش خانگی را معرفی می نماید . این پایکوبی تندیسی با تیتر «حافظ» دارااست و از این روی , جایزه این جشن و پای کوبی به جایزه «حافظ» دارای اسم و رسم است . بنیانگذار این جایزه مرحوم علی مدرس بود .
این جایزه در سال‌های اخیر به شایسته ترین تیتراژ فیلم‌های سینمایی نیز جایزه می‌داد . جایزه‌ای که برای جلب اعتنا بیشترِ هم محلی آهنگ به جشنی سینمایی بود . روز قبل البته سینا سرلک خواننده آوا کشورمان , در کاغذ شخصی‌اش مطلبی منتشر کرد که ادعاهایی در رابطه جایزه «حافظ» و ولی جایزه بخش آوا را مطرح مینماید .
به دنبال متنی را می خوانید که سینا سرلک متن است :
«علی خانِ مدرس عزیز و بزرگوار با قلبی بزرگ
روحتون بشاش و یاد تو تا مدام گرامی
فی مابین ما نیستین و جاتون مضاعف خالیه . ولی یقیناً روح بزرگتون با خبر است که دو سال پی در پی چه خلق و خوی عجیبی شد با اینجانب در جشن و پایکوبی حفظ کننده , که یقیناً و بدون شک در شرایطی‌که شما بودین اذن نمیدادین تندیسی که وابسته به اینجانب بود رو به سایر افراد بدهند . به عذر نخستین شدن و اخذ تندیس , اینجانب رو دعوت کردن به اون مراسم و دقیقه ۹۰ ورق رجوع و برگشت و دو سال این حادثه تکرار شد!!!
همون دو دفعه نیز که به اون مراسم رفتم صرفا و صرفا به احترام شما بود و خانواده محترمتون و لطفی که به اینجانب داشتین .
علی اوجی که مدام داعیه کرده رفیقِ منه!!! به اینجانب زنگ زد و اظهار‌کرد سینا جان عمل شما ( پایین سقف دودی ) نخستین شده و پرسرعت خودتو برسون به تالار ساختمان بلند تولد . دوست اینجانب علیرضا امینی شاهد این مسئله میباشد و ما پرسرعت منش افتادیم . البته هفت دقیقه آنگاه زنگ زد و سخن رو عوض کرد و سود عوض شد و اعلام کردن زیرا در تالار نبودی جایزه به همایون شجریان وابستگی گرفت!
درصورتی که که همایون جان نیز اون شب در تالار فقدان و برادرش رایانِ عزیز تندیس رو به جای همایون اخذ کرده بود!
بعداز اون شب یک‌سری تماس با اینجانب دریافت شد ( آذر معماریان عزیز همسر جناب استاد و آرزو مدرس عزیز ) برای دلجویی و این‌طور مساله و بیان کردن سال بعد از آن ۱۰۰ درصد نوبت شماست!
که سال آنگاه رسید و گشوده نیز همین اتفاق افتاد و اینجانب دعوت شدم و یکی دوستانم قسم خورد که لوح اینجانب رو در بک استیج چشم .
چه بسا دوستان خوب اینجانب پزشک معالج هومن عشقی و حمید علاءالدین شاهد این قصه بودن و هومن و حمید به قدری غمگین شدن که از تالار رفتن خارج و گشوده دقیقه ۹۰ ورق رجوع و برگشت و تندیس رو در ژانر ما دادن به علیرضا قربانی عزیز .
همایون و علیرضا هر دو برای اینجانب عزیزن . همایون که مدام برای اینجانب عزیزه و نظیر یک اخوی دوستش دارم و علیرضا قربانی نیز سال‌هاست دوست زیاد عالی منه و مبارکشون باشه هر جایزه‌ای که تا به اکنون به چنگ آوردن .
البته این خلق با اینجانب فراوان خوی غیرحرفه‌ای و به دور از معرفت بود! و پس از این اتفاقات دیگه با خودم قسم بستم پا در هیچ مراسمی نزارم که این‌طور با اینجانب کردار بشه!
این‌طور رفتارهای خیره کننده و غریب , تمام اعتماد اینجانب رو به تمامی چیز و کلیه کس از در میان برده .
یقینا اون فرد یا این که افرادی که سبب ساز این اتفاقات شدن , ۱۰۰ درصد انکار میکنن این زمینه رو . البته پیغام‌های این عزیزان رو نیز دارم که در صورتیکه ضروری شد میذارم روی برگه که ببینین که اینجانب جز حقیقت حرفی رو به گویش نمیارم . این رو بدونین که اینجانب تاکنون با کلیه سختی‌ها جنگیدم به خاطر علاقه و ارادت به هنر و شما دوستان عزیز و هوادارانِ عزیزم
